Jesteśmy społecznością, która kocha książki

24/52

Pierwsze spotkanie z Jakubem Małeckim za mną i już wiem skąd te zachwyty nad autorem. Rdza jest napisana w tak przejmujący sposób, że trudno się od niej oderwać. Potrafi wzruszać, zaskakiwać, ale i szokować. Autor opisuje z pozoru zwyczajną scenę i nagle dosłownie jednym słowem, czy zdaniem potrafi zmienić nastrój książki o 180 stopni. Z minuty na minutę wszystko przewraca do góry nogami. Mam wrażenie, że w jego książkach nie ma ani jednego zbędnego słowa. Żadnych niepotrzebnych ozdobników. Wszystko jest surowe i mocne. Wszystko jest po coś. Nie ma tu zapychaczy.

Historia dzieje się na kilku planach czasowych. Sięgamy w dal, w wojenną zawieruchę, ale też pływamy po latach 2000+. Szymek, Budzik, Tośka, to główne tryby opowieści. Każdy z nich z własną historią. Każdy inaczej poobijany przez życie. Ze swoimi demonami radzą sobie na własny sposób. Ich losy w trakcie opowieści przechodzą różne fazy, przybliżają się i oddalają. Podejmowane przez nich decyzje prowadzą ich (i nie tylko ich) w różne zakamarki życia. Nie zawsze pożądane. Im dalej w las, tym łatwiej jest zrozumieć ich myślenie i początkowo zaskakujące decyzje.

Totalnie dobra książka. Smutna i bardzo refleksyjna.
Przede mną Korowód. Już nie mogę się doczekać ♡

#jakubmałecki #rdza #literaturapiękna

24/52

Pierwsze spotkanie z Jakubem Małeckim za mną i już wiem skąd te zachwyty nad autorem. Rdza jest napisana w tak przejmujący sposób, że trudno się od niej oderwać. Potrafi wzruszać, zaskakiwać, ale i szokować. Autor opisuje z pozoru zwyczajną scenę i nagle dosłownie jednym słowem, czy...

Rozwiń

Zwiń

23/52

Zdecydowanie ta książka wpada na moją osobistą topkę! Świetnie zbudowana historia, która klimatem przypomina mi Zieloną milę - niby historia o złolu, a jednak wcale nie.

Billy to płatny morderca - ma jednak swoje święte zasady, których nigdy nie łamie. Przyjmuje zlecenia tylko na złych ludzi. Kara - snajperska kulka w głowę - musi być adekwatna do przewinienia.
Wszystko idzie gładko, aż do ostatniego zlecenia - jest podejrzanie dobrze płatne. Wszystko mówi Billy'emu, żeby tego nie brać. Ale bierze. I tak rozpoczyna koniec swojej kariery.

W tej książce dobre jest wszystko. Mistrzowskie poprowadzenie fabuły to jedno, ale to konstrukcja głównego bohatera wciska w podłogę. Aby odnaleźć się w swojej profesji i nie skończyć za kratami - Summers musiał sprytnie lawirować między różnymi tożsamościami- autor doskonale ukazał, jak sobie z tym poradził. Kreowanie każdej osobowości było arcyciekawe. Do tego jeszcze jego jestestwo 🤯 Totalnie pełne sprzeczności. Z jednej strony zimnokrwisty morderca, z drugiej skrzywdzony człowiek - mimo wszystko w swej niecodziennej "pracy", szukający właściwej drogi. Fascynujące!

Nic tu nie jest tylko czarne albo białe ♡

Rewelacyjna książka! Bardzo polecam 🤗

23/52

Zdecydowanie ta książka wpada na moją osobistą topkę! Świetnie zbudowana historia, która klimatem przypomina mi Zieloną milę - niby historia o złolu, a jednak wcale nie.

Billy to płatny morderca - ma jednak swoje święte zasady, których nigdy nie łamie. Przyjmuje zlecenia tylko na...

Rozwiń

Zwiń

22/52

Wybacz, określany jest jako thriller kryminalny, jednak według mnie to bardziej thriller psychologiczny. Faktycznie, śledztwo i mozolne zdobywanie kolejnych dowodów jest tutaj ważne, ale to pokręcone relacje bohaterów, grają pierwsze skrzypce.

W Toruniu zamordowano dwoje nastolatków. Robert zostaje szefem ekipy policyjnej, próbującej złapać mordercę. Mimo, że funkcjonariusze badają mnóstwo wątków, sprawa stoi w miejscu. Czas goni, a im więcej go upływa, tym mniejsza szansa na złapanie przestępcy. Równolegle do głównego wątku, obserwujemy relacje naszych bohaterów. Autorka poświęca im naprawdę dużo miejsca.

👮 Robert, to turbo odpowiedzialny, a nawet nieco przeczulony ojciec. Facet od lat pracuje w Policji, więc ma skłonność do snucia czarnych scenariuszy i nie ma co go winić 😉 W związku z tym wszystkim bywa (a raczej zawsze jest) nadopiekuńczy wobec swojej 14-letniej córki.

👩‍🎨 Iza za to, no właśnie... Właściwie to nie wiem co o niej napisać. Nie polubiłam jej. Ciężko ją określić. Zdaje się być nielojalna, skryta, nieszczera. Nie wiedziałam do której bramki gra, po czyjej jest stronie. Czy ona kocha tego Roberta, czy ma go dosyć?

Między tą parą powietrze, aż iskrzy. Cały czas czuć smród niezamkniętych spraw. Słychać je prawie w każdej rozmowie. Ale jednocześnie zdają się siebie potrzebować. Zadziwiający układ.

👩 No i mamy Konstancję, nastolatkę, córkę Roberta i Izy. Teoretycznie dziewczyna nie sprawia żadnych problemów wychowawczych. Jednak, jak tylko rodzice spuszczają ją na chwilę z radarów, wpada w niezłe tarapaty.

Autorka cały czas lawiruje między wątkami rodzinnymi i kryminalnymi. Miałam poczucie, że są dla niej równoważne. Obyczaj nie był tylko tłem dla sklejenia książki w całość, co zwykle odbieram jako atut, jednak tutaj nie zawsze grało to na korzyść książki. Momentami nie wiedziałam na czym się skupić i trochę się gubiłam. Kilka razy cofałam kilka kartek, aby dobrze zrozumieć intencje bohaterów, czy postęp w śledztwie.

Jednak ostatecznie, intryga mi się bardzo podobała, a druga połowa wciągnęła bardzo mocno. Jeśli zatem lubicie kryminały z silnymi wątkami psychologiczno-obyczajowymi to powinniście się z Wybacz polubić 😊

22/52

Wybacz, określany jest jako thriller kryminalny, jednak według mnie to bardziej thriller psychologiczny. Faktycznie, śledztwo i mozolne zdobywanie kolejnych dowodów jest tutaj ważne, ale to pokręcone relacje bohaterów, grają pierwsze skrzypce.

W Toruniu zamordowano dwoje nastolatkó...

Rozwiń

Zwiń

21/52 Radomir Wit - Negocjatorzy Policyjni

👮‍♀️Ta książka wprowadza nas w świat negocjatorów. Autor uchyla nam drzwi do tego zupełnie nieznajomego świata. Poprzez rozmowy ze specjalistami, ich żonami, psychologiem zdradza czytelnikom tajniki tego arcytrudnego zawodu.

👮‍♂️ No właśnie! Zawodu? Oto pierwsze, ogromne zaskoczenie. Okazuje się, że nie ma etatowych negocjatorów. W dobie czołgającej się opieki psychiatrycznej. W dobie niewydolności systemu w tym zakresie. W dobie ogromnego wzrostu zaburzeń i problemów natury psychologicznej. Nie mamy etatowych negocjatorów!
Osoby, które walczą o życie osób w kryzysie, negocjują z przestępcami, pracują tak naprawdę na dwa etaty 🤯 Policjant (zwykle) pełni jednocześnie dwie funkcje. Kiedy dostaje telefon z wezwaniem na akcję - musi rzucić wszystko i jechać. A po akcji zamiast odpocząć wraca do swojej drugiej pracy 😳

NIE DO POMYŚLENIA.

👮‍♀️ Takich zaskoczeń w książce znajdziecie na pewno jeszcze wiele. Krzysztof Balcer opowiada o ciemnych i jasnych stronach tej profesji. O jej początkach w Polsce. O strachu. O dumie. O tym, jak wyglądają wakacje.
Radomir rozmawia również z żoną negocjatora - bo kiedy wszyscy myślą o heroizmie tych, którzy są na pierwszej linii frontu, rzadko kto myśli o tym co w tle. A bez tego "tła" żadna akcja nie byłaby możliwa. Dom ma być ostoją spokoju dla negocjatorów - żeby uratować inne istnienie, trzeba mieć czysty umysł. Trzeba mieć w domu zrozumienie i wentyl bezpieczeństwa. Pani Urszula dzieli się tym co czuła podczas akcji, tym jak wygląda życie w ciągłym lęku o życie i zdrowie najbliższej osoby. Mówi o tym, jak to jest żyć zawsze w cieniu. Nigdy nie mieć partnera na wyłączność. Zawsze może zadzwonić telefon. A oni zawsze muszą być gotowi...

👮‍♂️ A co z emocjami z akcji? Czy łatwo jest przejść do codzienności, po nieudanej akcji? Zresztą nawet kiedy wszystko się powiedzie - obciążenie emocjonalne jest niewyobrażalne.

Mogłabym tak długo, ale zamiast tego zachęcam Was do zebrania własnych refleksji - ta książka jest warta przeczytania ♡

👮‍♀️Zawód obarczony ogromnym ryzykiem. Obciążający nie tylko pracownika, ale też wszystkich bliskich. Dodatkowo nie przynoszący kokosów... tymbardziej jestem ogromnie wdzięczna, że są idealiści, którzy chcą ratować inne istnienia, którzy wierzą że warto. I rzucają wszystko aby pomagać.

Polecam ♡♡♡

#negocjatorzy #radomirwit #literaturafaktu

21/52 Radomir Wit - Negocjatorzy Policyjni

👮‍♀️Ta książka wprowadza nas w świat negocjatorów. Autor uchyla nam drzwi do tego zupełnie nieznajomego świata. Poprzez rozmowy ze specjalistami, ich żonami, psychologiem zdradza czytelnikom tajniki tego arcytrudnego zawodu.

👮‍♂️ No właśnie! Za...

Rozwiń

Zwiń

19/52 Dziewczyna na klifie - Lucinda Riley

Zostały mi do przeczytania już tylko dwie książki Lucindy :( Smuteczek.
To jedne z tych powieści, które sobie dawkuję po troszeczku - żeby za szybko się nie skończyły. Jest w nich bowiem, coś co bardzo lubię - występują w nich conajmniej dwie linie czasowe, a napisane są lekkim i bardzo wciągającym piórem - czego chcieć więcej, kiedy potrzebujesz relaksu? ;) Mają oczywiście też swoje wady - lubią być ckliwe, dodatkowo autorka ma umiłowanie do bogactwa - zawsze przynajmniej jeden z bohaterów jest obrzydliwie zamożny ;) Jednak te mankamenty nie psują mi całości - tak było i tym razem.

Dziewczyna na klifie, to jedna ze smutniejszych książek autorki - dużo w niej mierzenia się ze stratą, jednak na koniec niesie też otuchę i nadzieję na lepsze jutro. Grania, główna bohaterka, podczas jednego ze swych spacerów, spotyka na swej drodze małą dziewczynkę - Aurorę. Jeszcze nie wie, że ta jedna chwila wywróci całe jej dotychczasowe życie, do góry nogami.

Obie panie są pokiereszowane przez los, obie - na początku zupełnie nieświadomie, a potem zupełnie celowo - pomagają sobie odnaleźć na nowo szczęście. Trudna i mocno poplątana historia obydwu rodzin, odkrywa się przed czytelnikiem w powolnym tempie. Jest na przemian smutno i krzepiąco. To taka magiczna historia o tym, że są dobrzy ludzie na świecie. Nie wiem, jak Wy, ale ja bardzo potrzebuję takich od czasu do czasu :) Lucinda umie w emocje, więc pięknie uwypukliła wszystko co trzeba ♡

Bardzo wciągająca książka, dobrze spędzony czas - zresztą, jak zawsze z Riley ❣️

19/52 Dziewczyna na klifie - Lucinda Riley

Zostały mi do przeczytania już tylko dwie książki Lucindy :( Smuteczek.
To jedne z tych powieści, które sobie dawkuję po troszeczku - żeby za szybko się nie skończyły. Jest w nich bowiem, coś co bardzo lubię - występują w nich conajmniej dwie lin...

Rozwiń

Zwiń

Za każdym razem, jak kończę kolejną książkę Lucindy, myślę to samo: "Ale ta autorka miała głowę do łączenia wątków!"

Uwielbiam to w niej!!

Przeszłość (i to w kilku warstwach) przeplata się ze współczesnością. Każdy z wątków jest kompletny i bogaty w detale. Życie każdej postaci, równie ciekawe. Przepadłam ♡

Drzewo Anioła, to historia trzech kobiet. Babki, Matki i Córki. Te historie spinają LJ i David - ich osobiści aniołowie stróże.

👵 Greta - niegdyś żywiołowa managerka, teraz cień samej siebie. Po tragicznym wypadku i silnym urazie głowy, traci pamięć na wiele lat. Czuję się zagubiona i niepewna. Wycofuje się całkowicie z życia społecznego. Wegetując, zamiast żyć.

👱‍♀️ Cheska - jest ukochaną córką Grety. Jej relacja z mamą, z początku piękna - robi się coraz bardziej toksyczna. Mała Cheska od 4 roku życia pracuje w filmie. Miało jej nigdy niczego nie zabraknąć, ale czy wytrzyma presję?

👧🏼 Ava - córka Cheski. Wychowana głównie przez LJ, z matką prawie w ogóle niezwiązana. Pędzi przyjemne życie, z dala od fleszów - dopóki jej matka nie postanawia "nadrabiać" straconych lat, wywracając życie wszystkich swoich bliskich do góry nogami.

Za chwilę rozpęta się piekło, które będzie bardzo trudno uspokoić. Wszyscy zapłacą wysoką cenę za błędy popełnione lata temu. Czy David i LJ, kolejny raz uratują dziewczynom skórę, czy sami już będą mieli dosyć...? Od razu wiadome jest tylko jedno - bez nich się nie uda.

Ta książka jest naprawdę przyjemna i wciągająca. To słodko-gorzka opowieść o miłości, o ślepym losie, o dumie, i błędach które mogą kosztować ludzkie życie. Nie było tu tylko słodko, jak to często się zdarza u Lucindy - dlatego też, tak ta historia mi się spodobała. Z dużą przyjemnością raczyłam się nią codzień.

Także polecanko! Ci z Was, którzy lubią zawiłe i pełne tajemnic sagi rodzinne, nie będą zawiedzeni 🤗

#lucindariley #drzewoanioła #powieść #obyczaj

Za każdym razem, jak kończę kolejną książkę Lucindy, myślę to samo: "Ale ta autorka miała głowę do łączenia wątków!"

Uwielbiam to w niej!!

Przeszłość (i to w kilku warstwach) przeplata się ze współczesnością. Każdy z wątków jest kompletny i bogaty w detale. Życie każdej postaci, równie c...

Rozwiń

Zwiń

14/52

Po Yellowface sięgnęłam od razu po gali Lubimyczytac.pl - autorka zgarnęła wygraną w kategorii Fantasy, byłam zatem ciekawa jak pisze i czy warto kupować jej kolejne książki ;)

I chyba warto! Mam nadzieję, że reszta jest tak samo dobra, jak ta!

Bo Yellowface to coś totalnie innego. Ta książka obnaża wszystkie najgorsze cechy człowieka. Uwypukla wszystko co złe. Przerysowuje (mam nadzieję 🙈) świat literatury, zwraca uwagę na hejt i jego konsekwencje. Daje dużo do myślenia.

Zaczynamy z wysokiego C. Umiera młoda pisarka. Jej śmierć jest tragiczna i nagła i... rozpoczyna ciąg wydarzeń, które mogą być fatalne w skutkach.

Główna bohaterka - Juniper, czy może June - zależy, które alter ego dziewczyny jest Wam bliższe, postanawia "pożyczyć" ostatnie, niewydane jeszcze dzieło swojej zmarłej koleżanki po fachu. Początkowo dziewczyna zdaje się mieć dobre intencje - postanawia dokończyć powieść Atheny, by wydać ją pod jej nazwiskiem. Wszystko tylko po to, aby ta historia nie zaginęła, aby wysiłki autorki nie poszły na marne. Jednak im bliżej końca pracy nad książka, tym trudniej zapomnieć o swoim ogromnym wkładzie w ostatnie szlify. Coraz trudniej podjąć decyzję o opublikowaniu tej powieści pod innym nazwiskiem...

Kłamstwo powtarzane odpowiednią ilość razy, zaczyna być prawdą, czyż nie?

Czy dziewczyna ulegnie pokusie? Tego musicie już dowiedzieć się sami ;)

Jednego możecie być pewni, to historia która daje do myślenia. Na koniec zupełnie nie mogłam się od niej oderwać. Zafascynowana śledziłam losy June zastanawiając się nad tym, jak mocno wiążą człowieka wszystkie decyzje...
Ta powieść to takie studium człowieka i jego moralności. Co wolno, a czego nie? Gdzie jest granica? Kto ją wyznacza? Gdzie prowadzi hejt? Jak szybko można skierować kogoś na prostą drogę do obłędu? Masa podobnych pytań kołotała się w mojej głowie podczas lektury. Zmusza do refleksji, a to jest coś co lubię :)

Polecam! I chyba skuszę się na Babel 🤗

#yellowface #literaturapiękna #moralność #rebeccafkuang

14/52

Po Yellowface sięgnęłam od razu po gali Lubimyczytac.pl - autorka zgarnęła wygraną w kategorii Fantasy, byłam zatem ciekawa jak pisze i czy warto kupować jej kolejne książki ;)

I chyba warto! Mam nadzieję, że reszta jest tak samo dobra, jak ta!

Bo Yellowface to coś totalnie innego...

Rozwiń

Zwiń